2 maja obchodzimy Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to święto stosunkowo młode. Ustanowiono je w 2004 r. ustawą Sejmu RP z dnia 20 lutego 2004. Obchodzi się je poprzez organizowanie różnego rodzaju akcji i manifestacji politycznych.
Główną rolą święta jest popularyzowanie wiedzy o polskiej tożsamości i symbolach narodowych. Barwy widniejące na fladze państwowej są jednym z ważniejszych elementów tej tożsamości. Kształtowały się one na przestrzeni wielu stuleci i mają, jako jedne z nielicznych na świecie, pochodzenie heraldyczne. Wywodzą się one z dwóch herbów: Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Jednoznacznie dali temu wyraz nasi przodkowie podejmując w toku Powstania Listopadowego znamienną uchwałę, która legła u podstaw naszych barw narodowych.
Izba Senatorska i Izba Poselska po wysłuchaniu wniosków Komisji Sejmowych, zważywszy potrzebę nadania jednostajnej oznaki, pod którą winni się łączyć Polacy, postanowiły i stanowią: Artykuł 1. Kokardę Narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym. Artykuł 2. Wszyscy Polacy, a mianowicie Wojsko Polskie te kolory nosić mają w miejscu gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były. Przyjęto na posiedzeniu Izby Poselskiej dnia 7 lutego 1831 roku.
Ustalając barwy narodowe nawiązano do heraldyki Królestwa Polskiego: Biel pochodzi od bieli Orła, będącego godłem Polski i bieli Pogoni, rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Księstwa Litewskiego. Oba te godła znajdowały się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Na fladze biel jest u góry, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż kolor tła.
Te ustanowione przez Sejm barwy szybko przyjęły się w wojsku oraz upowszechniły się wśród polskiego społeczeństwa. Po upadku powstania przejęte od wojska, stały się symbolem państwa, które nie istniało i własnością narodu, który pod tymi barwami walczył o niepodległość.
I tak jak chcieli ustawodawcy, te barwy łączyły “wszystkich Polaków”. Tych mieszkających w zaborze rosyjskim, pruskim, austriackim jak i wywiezionych na Sybir, czy też będących na emigracji w różnych krajach świata. Stały się prawdziwie narodowe.
Polskie biało-czerwone barwy narodowe symbolizują największe dokonanie naszych przodków w pokojowym zjednoczeniu Europy. Warto o tym wiedzieć właśnie teraz kiedy jesteśmy w Unii Europejskiej kierującej się podobnymi zasadami, które przyświecały naszym przodkom. Ponad 600 lat temu dokładnie w dniu 14 sierpnia 1385 roku w Krewie została zawarta unia polsko-litewska w wyniku której w dniu 4 marca 1386 roku został koronowany Królem Polski Wielki Książę Litewski Jagiełło.
Ten fakt trzeba było zaznaczyć w nowym herbie Polski. Odtąd przez prawie 400 lat herbem Polski będzie czwór dzielna czerwona tarcza na której przemiennie znajdować się będą Orzeł Biały i Litewska Pogoń.
Trzeba zatem wiedzieć, że:
polskie barwy narodowe symbolizują wielkie wspólne dzieło naszych przodków – tradycje Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Polskie biało-czerwone barwy narodowe są naszym dziedzictwem narodowym. Trzeba o tym przypominać, oczywiście bez zbytniej megalomanii, ale także bez kompleksów nie tylko Polakom, ale także i światu.
Drukuj | PDF
